Hikaye

Türkler, İslâm kültürünün etkisiyle ilim dilinde Arapçayı, edebiyat ve sanat dilinde de Farsçayı benimsedi. Aydınlar Arapça ve Farsça öğrendiler. Türkçe eserlerinde bu dillerden alınan kelime ve tamlamalara çok yer verdiler. İslâm dini, kültürü ve mitolojisi ile beslenerek ortak konularda eserler yazdılar. Ayrıca şiirlerinde dörtlüklerin yanında beyitleri, mesnevî, gazel gibi nazım şekillerini ve aruz veznini kullandılar. Klasik Türk edebiyatı tarzındaki eserler çoğalmaya başladı. Türk edebiyatı artık bu ortak medeniyetin bir parçası olarak gelişti. Elinizdeki bu kitap sizleri yedi asır devam eden Divan şiirinde, gazel, kaside, mesnevî, murabba, bend gibi pekçok türlerin en güzel örnekleriyle Kadı Burhaneddin’den, Fuzûlî’ye, Nev’î’den Bâkî’ye, Nedîm’e ve daha birçok usta şaire uzanan bir ziyafete davet ediyor.

Halk edebiyatı, nazmı ve nesri ile halk kültürüne dayanır. Halkın duygu, düşünce, inanış, gelenek ve göreneğini ve hayat görüşünü halk ağzıyla, kelime, deyim ve atasözleriyle işleyerek halk kültürünü yansıtır. Şairler şiirlerini içlerine doğduğu gibi doğaçlama yoluyla (irticalen) söylerler. Bu eserler sözlü edebiyat ürünleridir. Ne yazık ki bu şiirler çok daha sonra yazıya geçirilmiş, birçokları da zamanla unutulmuştur. Halk şiirleri ancak on altıncı yüzyıldan başlayarak şiir antolojilerinin ilk örnekleri sayılan cönk adlı defterlerde toplanmıştır. Elinizdeki kitap Türk Halk Şiirinden size bir demet sunmaktadır.